Hai uns días Saúl sorprendeunos cun novo instrumento de medida. Antes de que ninguen o vira a profe acochouno na caixa de xogar a pensar. Saúl e a profe propuxéronlle aos tigres xogar a adiviñar que había dentro, sen coñecer a forma, o olor, o sabor nin o tacto...só cunha pequena pista que deu Saúl: "É para medir, e medir a profundidade" . " Pan chupado"- dicían moitos dos nenos...O primeira idea foi a da báscula, que foi rechazada porque alguén comentou que era só para medir pesos. Falaron despois de bonecos. Foi entón cando tivemos que puntualizar que se trataba dun "instrumento" para medir, e non de algo que quixeramos medir (fixádevos que importante é o uso adecuado da linguaxe!!!). Miguel S. estaba seguro que que era unha caracola, porque o seu papá con só poñela na orella e prestar atención podía saber os metros de mar aos que estivo.Vaia!!! Entón Amalia falou dun metro e algúns amigos opuxéronse á idea... así que por que non probar?Collimos unha bandexa das cores e enchímola de auga...e empregamos o metro ...e efectivamente medía a profundidade ... cando era pouca, claro!!!!!!!
Probamos despois cun dedo, a proposta de Ricardo, e neste caso comprobamos que non tod@s tiñan a marca á mesma altura,...uns máis abaixo e outros máis arriba,...
Entón foi cando se emocionaron: e un pao, e un lápis, unha corda, un ferro.. pero non podiamos probar todo...chegara o momento de abrir a caixa!!!! Apareceron moitas caras de estrañeza...nunca tal cousa viran!!! Cando a profe lle pediu a Saúl que medise a profundidade Saúl dixo que non podía mollalo... "Entón cómo se emprega???"Como non o tiña moi claro recurrimos á Wikipedia e grazas a explicación que atopamos aprendimos que era moi delicado e que medía obxectos pequenos. Nós escollimos unha moeda, aínda que se por eles fora mediríamos todo o que temos na aula ( tanto empregando medidas convencionais, como o m ou cm, ou arbitrarias, como o dedo!!!!)
No hay comentarios:
Publicar un comentario